اسم من چفیه است - جانم فدای رهبر

روزی سفید بودم شور وامیدبودم

سجاده ای به محراب یار شهید بودم

تا اینکه جنگ روزی اتش بر این دلم زد

خط سیاهی از غم نقشی به پاکی ام زد

رزمند ه ای مرا دید عشق مرا پسندید

قطعی به حد یک شال بر گرد شانه پیچید

ان لحظه عشق در من شوری دگر به پا کرد

عشق شهید من را راهی جبهه ها کرد

من در تمامی جنگ عطری زدم ز خدمت

من همدم بسیجی در سالهای هجرت

یادش بخیر جبهه ذکر خدا شهادت

من چفیه ای که بودم سجاده عبادت

در هرم گرم اهواز اتش امان نمی داد

دراتش شلمچه دشمن امان نمی داد

من سایه سار خو بی بر ان شهید بودم

همچون نسیم سردی بر روی او وزیدم

یادم هنوز مانده در برف های بانه

در سردی زمستان چون شال گرد شانه

گاهی که تر کش وتیر مجروح کرد او را

جسمم چو مرهم زخم کم کرد درد او را

یادش بخیر ان روز دستش چو بسته بودم

از خون ان بسیجی رنگی گرفته بودم

من در سکوت هر شب دیدم عبادت او

من خشک کردم اب غسل شهادت او

درسفره ی دل من نان و غذاو ابی

هر کس به احترامم می برد یک ثوابی

گاهی که کوله پشتی پراز وسیله می شد

این بار هم چفیه چون کوله دیده می شد

من روزگار خوبی باان شهید بودم

در لحظه شهادت چون او سعید بودم

اری!خلاصه در جنگ خدمت زیاد کردم

در غفلت تو امروز از جنگ یاد کردم

وقتی به دوش رهبر موج چفیه جاریست

یعنی هنوز جبهه در انتظار یاریست

باید تو هم بدانی!امروز هم نبردیست

از زخم های دشمن بر قلب خسته دردیست

ان روز تیر وترکش حالا هجوم فرهنگ
ان روز جنگ قرمز امروز جنگ بی رنگ

نظر

لینک ثابت نوشته شده در یکشنبه 89/4/6ساعت 4:42 عصر توسط ..:: خادم الشهدا ::..