دیریست که ما منتظر روی تو هستیــــــــم
ما بند نجابـــــــت به تن اسم تو بستیـــــم
دیریست که دلداده ما خانه نشین اســــت
جای قدمش بوسه به صد چاک زمین است
پلک دلم امشب به نبودت پر درد اســــــــت
این فصل کبود از غم هجران تو سرد اسـت
ای ساقی دل‌های جهان مست نگاهـــــت
این ماه فرومانــــــده ز چشمان سیاهــــت
دیریست که ما منتظر و خانه بدوشیــــــــم
وقتی که قمر نیست همه تا رو خموشیــم
ای صاحب این ثانیه‌ها پس تـــــــــو کجایی
فهمیده‌ام این جمعه گذشت و نمی‌یــــایی
دیریست که در جمعه همه مست غروییــم
از ناله پریــــم و غزل سنــــــگ و رسوبیـــــم